بررسی انواع سیستم اعلام حریق

برتری سیستم های اعلام حریق آدرس پذیر نسبت به سیستم های اعلام حریق متعارف

معمولا رایج ترین توع سیستم اعلام حریقی که برای مشاغل و یا مراکز استفاده می کنند، سیستم های آدرس پذیر و متعارف می باشد. اما این دو سیستم تفاوتی با هم دارند که باعث متمایز شدن سیستم آدرس پذیر نسبت به متعارف می باشد.

باید بگوییم که سیستم اعلام حریق آدرس پذیر در مکان های حساس کاربرد بیشتری دارد.

زیرا که به این سیستم قابلیتی بر خوردار است که به طور دقیق مشخص می کند کدام دستگاه فعال شده. باید این را در نظر داشته باشیم که هر دو سیستم های اعلام حریق متعارف و آدرس پذیر، شستی و دکتور دود را به یک صفحه کنترل اصلی متصل می کنند.

سیستم های اعلام حریق خانگی(موضعی)

در ابتدا باید بگوییم که از سیستم های اعلام حریق خانگی، تنها در ساختمان های یک طبقه می توان استفاده کرد و در بنا هایی با بیشتر از یک طبقه و یا دوبلکس نمی توان به کار برد.

این سیستم دارای یک آژیر کوچک است که معمولا نسبت به دود حساس می باشد.

سیستم های اعلام حریق خانگی از یک باتری و یا از برق شهری تغذیه می شود. باید در نظر داشته بیستم باشبم که این سیستم بطور دقیق نصب شده و حتما هر چند گاهی کامل سرویس شود.

اعلام حریق خانگی اغلب در خانه هایی با فضای کوچک مورد استفاده قرار می گیرد اما باید بدانید که همه ساختمان های پنچ طبقه یا بالا تر ملزم به نصب سیستم های اعلام حریق خانگی(موضعی) هستند.

سیستم های اعلام حریق معمولی(خودکار متعارف)

این سیستم علاوه بر این که از برق شهری تغذیه می کند، به برق باتری نیز مجهز است.

این دستگاه اغلب از 1 تا 32 مدار ساخته شده است. سیستم اعلام حریق معمولی(خودکار متعارف)، از یک مرکز کنترل کننده، صفحه نشان دهنده، شستی ها، کاشف ها و وسایل هشدار دهنده حریق ساخته شده است.

سیستم های اعلام حریق خودکار با قابلیت آدرس پذیر بودن

این سیستم ها از یک مرکز کنترل کننده و صفحه نشان دهنده، شستی ها، کاشف ها و وسایل هشدار دهنده تشکیل شده است.

علاوه بر این که از برق شهری تغذیه ی کند می تواند از برق باتری نیز استفاده کند. معمولا از 1 تا 8 مدار ساخته شده و سیستم های خروجی به صورت حلقوی هستند